Ray en Chez Tempio staan verslagen bij de doodskist van hun doodgeschoten broer Johnny. Johnny heeft altijd een behoorlijk uitbundig leven geleid, wat ervoor zorgde dat hij zowel geliefd als gehaat was. Omdat hij dacht dat hij het helemaal gemaakt had is hij ook naar bed geweest met de vrouw van zijn grootste vijand Gaspare. Ray en Chez laten de moord natuurlijk niet zomaar over zich heenkomen en willen wraak. Hun vrouwen lopen echter te zeuren dat de familie op deze manier geen steek verder komt. Als de dader van de moord gevonden wordt maken Ray en Chez toch gewoon een gepast einde aan diens leven. Maar deze wraakactie blijkt weer consequenties te hebben die de familie nog heel lang zal bezuren.
The Funeral wordt verteld door scènes in het heden en flasbacks. Dit werkt het eerste uur van de film uitermate verwarrend omdat niet duidelijk is wie welk figuur is en hoe de relaties tussen de verschillende hoofdpersonen liggen. Zo kwam ik er pas na ongeveer een uur kijken achter dat het Johnny was die in de doodskist lag, puur en alleen omdat hij de rest van de film gewoon rondhuppelde in wat flashbacks bleken te zijn. Door dit onduidelijke en irritante gedoe ontstaat er totaal geen binding met de karakters en leef je niet mee met de gebeurtenissen in het leven van de Tempios. Alleen Chris Penn zet dan ook een daadwerkelijk memorabele acteerprestatie neer. De film wordt doorspekt met korte scènes die totaal geen verband hebben met het hoofdverhaal en hierdoor alleen maar des te meer verwarrend werken. Bijna continu had ik het idee dat Abel Ferrara met The Funeral wel wilde, maar niet kon. En dat schiet niet echt op natuurlijk.
Om maar meteen met de deur in huis te vallen, ik ben het niet eens met Boobema dat de film te verwarrend wordt doodat het heden en verleden veel door elkaar heen lopen. Persoonlijk had ik al snel door dat Johnny degene was die in de doodskist lag.Waar ik het wel mee eens ben is dat het er inderdaad op lijkt dat Abel Ferrara met deze film wel wilde, maar niet kon. Zo is het einde zeer sterk, bijna uitmuntend, maar het lijkt erop dat heel de film op dit idee gebaseerd is. Wat ik bedoel is dat ik het gevoel heb dat de regisseur en/of scriptschrijver dit fantastische einde had/hadden verzonnen en er vervolgens 85 minuten uit zijn losse pols bij heeft verzonnen. Dat maakt dat je heel de film lang erg verveeld bent en ieder moment denkt; Gaat er nog iets gebeuren? Gelukkig was ik te lamgeslagen om de video uit te zetten, want anders had ik er toch al voortijdig een einde aan gemaakt( en dus niet het einde gezien).
