Twee gasten van een jaar of vijftig hebben het plan om een juwelier in Cannes te overvallen. Vanuit een hotel aan de overkant houden ze de zaak in de gaten. Naast de juwelier zit een antiekwinkel en de chick die hier werkt valt wel in de smaak bij een van de twee gasten. Tussen het plannen van de kraak door probeert hij haar een beetje te squeezen, maar zijn methoden slagen niet echt. De kraak zelf proberen ze te zetten door zich voor te doen als oude opa en chauffeur. De kraak slaagt, maar een van de gasten wordt toch opgepakt en moet een paar jaar de bak in, waarna ze elkaar weer treffen en ook de chick nog gesqueezd wordt.
La Bonne Année pretendeert een komedie te zijn en de voorloper op Pulp Fiction . Beide dingen klopt geen aars van. Ten eerste valt er absoluut niet te lachen in deze film en is het eerder huilen met de pet op. Ten tweede heeft dit echt helemaal niets met Pulp Fiction te maken. Het enige interessante aan La Bonne Année is de vakkundige kraak die de mannen zetten. Deze gebeurtenis duurt misschien tien minuten op het eind van de film. Daarvoor kun je anderhalf uur kijken naar gezeik over antiek van Lodewijk XVI en hoe een oude gast juweeltjes gaat kopen. De meeste gesprekken kun je meteen doorspoelen en dan duurt La Bonne Année een stuk korter. Dat is wellicht verstandig om te doen, wil je niet eerder in slaap gevallen zijn.
