Rosencrantz en Guildenstern (wie wie is, dat weten ze zelf ook niet) zijn twee vrienden die proberen uit te vogelen wat hun functie is in het verhaal. Ze worden ontboden door ene Hamlet, die op zich centraal zou moeten staan, doch dat is dus niet het geval.
Hoewel de twee voornaamste personages er lustig op los filosoferen, weten ze niet veel en worden er niet veel wijzer op. Dit gold evenzo voor mij als kijker.
Deze komedie is tamelijk hoogdravend; ik had er weinig feeling mee. Het kostte me nota bene vier etappes om de film uit te zien. Voornamelijk de theatrale aanpak van de rolprent en de pretentieuze spitsvondigheden die ze herbergt, zijn hieraan debet.
Stierlijk verveeld heb ik me nu ook weer niet. Zo toverden de innemende vertolkingen van beide hoofdrolspelers regelmatig een glimlach op mijn gezicht. Een voldoende verdient de film in mijn beleving echter niet. Wellicht had ik anders tegen Rosencrantz & Guildenstern Are Dead aangekeken, had ietwat meer kennis van Hamlet gehad dan enkel het clichézinnetje dat iedereen wel kan citeren. De film heeft daarenboven niet het vermogen mij alsnog voor die kost te interesseren.
