Het verhaal van deze film kan je bij Yahhrrrmmm lezen. Een toevoeging hieraan is dat Alvin Straight onderweg een aantal mensen tegenkomt waarmee hij bevriend raakt en die hij op zijn eigen simpele manier helpt. Zo vertelt hij bijvoorbeeld aan een van huis weggelopen meisje dat één tak makkelijk te breken is, maar een bundel takken niet. Dit referend naar alleen zijn versus je familie achter je hebben. Dit soort dingen zorgen ervoor dat the straight story van begin tot eind een feelgood movie is waar je met veel plezier naar kijkt. David Lynch heeft er dit keer geen gekkigheid ingegooid. Ik denk dat zijn enige intentie was om een eerlijk en simpel verhaal neer te zetten dat een ode is aan de eerlijkheid en gastvrijheid van de Amerikaanse plattelandsbevolking temidden in een oceaan van mais.
Als ik er zo over nadenk, doet de film mij een beetje denken aan Forrest Gump. Maar ik vind deze film eigenlijk een tikkeltje beter: eerlijker en realistischer. Met `realistisch` bedoel ik niet het verhaal, maar hoe de film aanvoelt. Forrest Gump heeft ondanks geweldige settings, gebeurtenissen en acteerwerk een plastic laagje over zich heen, terwijl deze film veel echter overkomt. Het is een beetje moeilijk uit te leggen, dus kijk beide films want ze zijn beiden meer dan de moeite waard.
ps. Die cover is wel fout gemaakt want `s nachts reed hij nooit.
Alvin Straight is een koppige gast van 73, met de gebruikelijke ongemakken die een dergelijke leeftijd met zich meebrengen. Hij woont ergens in een boerengehucht, samen met zijn ietwat achterlijke dochter. Al tien jaar leeft hij in onmin met zijn broer Lyle, die een kilometer of 500 en ongeveer net zoveel heuvels, verderop woont. Als hij echter verneemt dat zijn broer een beroerte heeft gehad, besluit Alvin het verleden te begraven. Hij moet en zal Lyle bezoeken. Dit is makkelijker gezegd dan gedaan. Alvin´s ogen werken niet meer goed en hij heeft geen rijbewijs. Tevens is hij nogal koppig aangelegd en wenst hij niet gereden te worden. Hij besluit op zijn grasmaaier te stappen.
Vastberaden begint Alvin aan de reis. Op een slakkengangetje, dat wel. Hij sleurt zelfs een trailer mee, waarin hij overnacht, want ´s nachts rijden doet hij niet. Onderweg komen we meer te weten over Alvin en hoe hij in elkaar zit.
In combinatie met de mooie fotografie, komt het goede acteerwerk van Richard Farnsworth goed tot zijn recht. De beste vertolking komt in mijn optiek echter van Sissy Spacek, die een uitstekende bijrol neerzet als Alvin´s dochter.
Met The Straight Story krijg je goed verzorgd en oprecht drama voor je kiezen; een soort van Easy Rider op een grasmaaier, maar ook een soort van Kikujiro No Natsu met een happy end. Voor wat het waard is, de film is ook nog eens gebaseerd op feiten.
