Met tegenzin ben ik begonnen aan deze recensie. En nu vraag ik mij af waar die tegenzin vandaan komt: The recruit heeft alles wat een film behoort te hebben. Actie, spanning, liefde en zelfs een niet geheel onorigineel verhaal. Goed voor een zesje zou je dus zeggen. Maar dat is de film niet waard! Waarom? moeilijk te zeggen...
Al Pacino is de enige die een enigszins kenmerkend personage weet neer te zetten. Maar hij acteert alleen maar op een kwart van zijn vermogen; dit zegt wel wat over de overige acteurs. De actie erin is vrij schaars en niet heel erg boeiend, maar vooruit: een voldoende ervoor. De liefde erin is gelukkig niet overdreven klef, meer een bijkomstigheid.
Het verhaal is typisch een verhaal wat toewerkt naar een plotwending: dat voel je al heel snel aankomen. Colin Farrell speelt een CIA-agent in opleiding. Hij is de topper van de klas, maakt Al Pacino (de trainer) hem wijs. Maar een van de andere studentjes is een spion! Nu moet Colin achterhalen voor wie deze spion(ne) werkt. Natuurlijk wordt hij hierop verliefd. De plotwending wat hierop volgt is opzich goed, al denk ik achteraf "Jezus, als je gepakt wilt worden moet je het vooral zo ingewikkeld voor jezelf maken!". Ik zal het niet verklappen, want anders is deze film al helemaal waardeloos.
