De dubieuze reputatie van psychopaat Jeffrey Dahmer moge bij de meeste mensen wel bekend zijn. Voor diegenen die onder een steen geleefd hebben, valt hier onder de tekst van het nummer What`s that smell van Macabre te lezen, die de biografie van deze seriemoordenaar op ludieke, doch accurate wijze samenvat.
Jeffrey lived in Milwaukee with eleven men But they were in pieces because he dismembered them
What`s that smell? Did something die? The landlord thought that it was coming from outside What`s that smell? That rotten smell It`s Jeffrey Dahmer`s apartment of hell
He took a bus to Chicago so he could pick up queers Invite them to his place and then he`d drug their beer
What`s that smell? Did something die? The landlord thought that it was coming from outside What`s that smell? That rotten smell It`s Jeffrey Dahmer`s apartment of hell
And once they were asleep Jeffrey Dahmer would kill them Cut them up and eat certain pieces of the men
What`s that smell? Did something die? The landlord thought that it was coming from outside What`s that smell? That rotten smell It`s Jeffrey Dahmer`s apartment of hell
Met deze kennis zou een leuke, bloederige film gemaakt kunnen worden, maar de rolprent Dahmer laat helaas meestal een heel andere kant zien van Amerika´s ideale schoonzoon. Jeffrey is eigenlijk heel zielig in zijn onvermogen met mensen te communiceren. Ook Jeffrey is een persoon met gevoelens, als we deze film mogen geloven. Ik zou bijna medelijden met hem krijgen na het zien van deze film. Jeffrey Dahmer werd in 1992 veroordeeld tot 937 jaar voor 15 moorden, dus met een beetje goed gedrag zou hij binnen twee eeuwen worden vrijgelaten. Erg sneu is het dan ook dat Dahmer al na twee jaar gevangenisstraf werd vermoord door een medegevangene. Maar goed, terug naar de film. Jeremy Renner zet de titelpersoon op aardige wijze neer, waardoor de film zich nog enigszins laat verteren. Afgezien van aardig psychologisch drama heeft de film niet veel te bieden, wat een sick fuck als ik wel hoopt van een film over een seriemoordenaar. Zo blijven necro-culinaire tips van Jeffrey uit en had er wat mij betreft een dozijn moorden in beeld mogen worden gebracht, in plaats van verwarrende flash backs over Jeffrey´s jeugd. Laat je niet misleiden door de filmbesprekingen die beweren dat dit een angstaanjagende film is; de bewuste recensenten krijgen waarschijnlijk ook nachtmerries van de Teletubbies. Collega-psychopaat Henry Lee Lucas heeft een veel betere film gekregen.
