JarheadIk zal deze recensie maar eens beginnen door te zeggen dat ik het niet eens ben met Boobers. Zijn twee hoofdpunten van kritiek richten zich op het acteerwerk en het onsamenhangende verhaal. Dat eerste punt is nog iets waar over te twijfelen valt, hoewel ik zelf geen problemen had met Jake Gyllenhaal's acteerwerk. Hij zet gewoon duidelijk een militair neer die zeer 'blij' is dat hij naar een oorlogsgebied toe mag, maar hier totaal gedesillusioneerd raakt door het feit dat hij enkel en alleen in een zandbak mag zitten niksen. Zijn aftakeling van gemotiveerde soldaat tot lamstralende nietsnut wordt duidelijk in beeld gebracht. Het gegeven van verveling is de hoofdmoot van deze hele film en als je hoopt op een boel actie, dan ben je bij Jarhead aan het verkeerde adres. Sowieso kan ik me niet voorstellen dat het acteerwerk in deze film meer dan twee keer zo slecht is als in Deuge Bigalow: European Gigolo. Ook het tweede punt -het van de hak op de tak springen van het verhaal- heb ik niet zo ervaren. De opbouw is gedurende de film heel duidelijk en hoewel er tussen de verveling in momenten van gebeurtenissen zitten, komen deze niet uit de lucht vallen. De scène waarin Gyllenhaal in een trance komt heeft Boobers volgens mij verkeerd begrepen. De soldaten waren juist opgeroepen om naar het front te gaan om te vechten. Tot hun teleurstelling mogen ze echter alleen wat kuilen graven. Wanneer de vijand toch komt opdraven is Gyllenhaal zo gelukkig dat hij bijna niet kan geloven een echt gevecht te mogen meemaken. Deze scène komt dus niet opeens, maar is een logisch gevolg van de maanden durende verveling en plotselinge actie. Hoewel ik het dus niet met Boobers eens ben, kan ik me wel gedeeltelijk in zijn kritiek vinden. Van een meesterwerk is namelijk niet te spreken. Het gebrek aan echt boeiende gebeurtenissen heeft er ook bij mij voor gezorgd dat dat ik me soms wat zat te vervelen. Er is een behoorlijk begenadigd regisseur nodig om van verveling een niet vervelend onderwerp te maken. Regisseur Sam Mendes slaagt hier slechts ten dele in. Toch neemt Jarhead met zijn thema van verveling in oorlogstijd een behoorlijk origineel uitgangspunt in. Veel soldaten in de eerste Golfoorlog zullen deze oorlog namelijk precies zo ervaren hebben. Jarhead is een film die interessant genoeg is om een keer te kijken, maar zal geen klassieker blijken te zijn. Wat films over de Golfoorlog betreft vind ik, hoewel totaal anders, Three Kings een betere film.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobema: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
    |
 |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
JarheadIk ken nauwelijks films waar de personages zo slecht tot uiting komen als in Jarhead. Aan het einde van de film heb je er alsnog geen verwantschap mee en kan je ze nauwelijks uit elkaar houden. Mix dit met het feit dat de sterkte van de film had moeten zijn dat de soldaten waar deze film over gaat verveeld zijn ook al bevinden ze zich in oorlogsgebied en je hebt een weinig boeiende film die je gerust mag overslaan. De film gaat over een groepje soldaten die wordt gestuurd naar Irak in het begin van de eerste golfoorlog. Het enthousiasme verdwijnt al vrij gauw omdat de soldaten niets te doen hebben en opgesloten zitten in het midden van een oceaan van zand. Natuurlijk wordt er flink gescholden, af en toe geknokt en flauwe grapjes uitgehaald. Die kennen we. Naar mate de maanden verstrijken, zakt de motivatie. Alle mogelijkheden om te schieten gaan aan ze voorbij omdat de luchtmacht al alles opknapt. Zo gaat het ook op de enige missie die ze doen in al die tijd: Ze hebben eindelijk de mogelijkheid om een Irakees te sniperen die zich in een toren bevindt. Maar ze krijgen niet de toestemming om het te doen, waarna de luchtmacht het klusje weer opknapt. Een van de soldaten raakt daardoor overstuur. Hij wilde de Irakees doodschieten! Niet omdat hij wilde moorden, maar omdat hij dan tenminste iets had gedaan in al die tijd! Het verhaal van Jarhead is op zich niet verkeerd! Maar het komt totaal niet over. Het belabberde acteerwerk draagt hiertoe bij. Maar ook de manier van montage. Ook al is het in veel gevallen vrij langdradig en gebeurtenisloos, toch springt het van de hak op de tak in andere gevallen. Voorbeeld is als er ineens een aanval is op de basis waarbij hij (Jake Gyllenhaal) gelijk in een Saving private Ryan-trance komt waarbij alle lawaai om hem heen vervaagt en hij niet toerekeningsvatbaar is. Dat komt dus ineens en mist daardoor zijn kracht. Een wat betere scene is als het peleton stuit op een platgebombardeerde kolonne auto`s en vrachtwagens. Vreemd is dan weer het feit dat sommige lijken helemaal verbrand zijn in een zittende houding. Net alsof ze na de explosie brandend gingen zitten en denken van "Shit eej, dat was klote". Maar misschien was het in het echt ook wel zo, wie weet. Deze film had veel meer kunnen zijn. Een paar iets actievollere scenes aan het eind krikken de film enigszins op. Maar wat het eigenlijke thema van de film betreft (gebrek aan oorlog in een oorlog en verveling) slaat het de plank volledig mis. ps. Legerafkrakend? nauwelijks...
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobers: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
JarheadLaat Sam Mendes alsjeblieft geen oorlogsfilms meer maken, want hij weet een van de slechtste oorlogsfilms af te leveren die ik in tijden gezien heb. Het begin is een directe zeer slecht uitgevoerde ripoff van Full Metal Jacket. Scenes van de rest van de film zijn ook zo goed als allemaal wel een keer eerder (en beter) gedaan. Ik begrijp de veelal lovende kritieken van andere recensenten. Het enige wat de film nog een beetje origineel maakt is het feit dat er maar bar weinig sprake is van echte oorlogsvoering, maar eerder van verveling. Zou de regisseur die verveling goed weten uit te drukken in interessante conversaties of op een andere manier de kijker geboeid houden, dan had de film nog de moeite van het kijken waard kunnen zijn. Maar nee, in plaats daarvan komt hij alleen maar aanzetten met de standaard sexgerelateerde opmerkingen die je in veel andere oorlogsfilms ook om de oren vliegen. Ook hier scoort dit werk van Sam Mendes dus geen voldoende. Blijft over de acteerprestatie. Buiten Jake Gyllenhaal is die sowieso matig te noemen. Jake Gyllenhaal zelf voert zijn taak wel goed uit, maar is gewoon totaal verkeerd gecast. Met zijn kop en uitstraling zal je de rol van deze hoofdpersoon nooit overtuigend kunnen brengen. Het viel me op dat Jarhead naarmate je er meer over nadenkt steeds slechter wordt.Eerst denk je nog, mow ik heb de film uit kunnen zitten, misschien dus een vijfje. Vervolgens vraag je je af, waarom kon ik die film eigenlijk uit zitten? Ik zou het echt niet weten, een 4 lijkt me dus meer dan gerechtvaardigd. Nu ik deze recensie aan het schrijven ben bekruipt mij echter sterk het gevoel dat dat punt nog wel minstens met een half punt omlaag zou kunnen. Die budmovie heeft gewoon HE-LE-MAAL niets met me gedaan (zelfs geen gevoel van irritatie gegeven).
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobbert: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 |
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |
