Ken Park leidt ogenschijnlijk niet zo`n top leventje. Dat beeld wordt althans bevestigd wanneer we, aan het begin van de naar hem vernoemde film, de puber een kogel door zijn kop zien schieten. De rest van deze film heeft geen flikker meer met deze jongen te maken, maar toont ons een aantal jonge skaters in een nietszeggende Amerikaanse stad. De jongeren houden zich bezig met de zaken waar elke jongere zich mee bezig houdt: seks, alcohol, opstandige ouders, relaties en wat dies meer zij. Zo zien we een jongen die liever op zijn skateboard rijdt dan gewichten te heffen, hetgeen zijn vader hem niet in dank afneemt. De jongen zou maar eens opgroeien tot homo en niet zo`n bikkel worden als papa. Ook zien we een jongen die zeer intelligent is, maar hierdoor contactgestoord. Aan zijn grootouders, bij wie hij inwoont, heeft hij een broertjedood. Vooral het valspelen door zijn opa tijdens Scrabble stelt hij niet op prijs. Hij beraamt dan ook een plan waarbij hij zijn grootouders met messteken om het leven brengt. Het schijnbare hoogtepunt van Ken Park is het meisje Peaches met haar zeer religieuze vader. Hoewel zij ook religieus is ligt ze wel vaak in bed met haar vriendje. Wanneer vaderlief dit ontdekt breekt de hel los. De jongen wordt in elkaar geslagen en Peaches krijgt hierna een langdurende preek over liefde en God. Gelukkig staat haar vriendje voor haar klaar om, samen met een andere vriend, Peaches eens lekker te verwennen met hun snikkels.
Zoals al te lezen is in de korte beschrijving is Ken Park een rechtsstreekse rip-off van Kids. Op zich is het profiteren van het succes van een andere film niet zo raar, dat gebeurt immers met grote regelmaat. Wel is het frappant dat er in dit geval zeven jaar tussen beide delen heeft moeten zitten. Je zou toch denken dat de impact van Kids inmiddels wel een beetje verdwenen is. Nog vreemder is het dat op de regisseursstoel dezelfde man, Larry Clark, heeft gezeten. Alsof die gast geen ander thema voor een film weet te verzinnen. Waarschijnlijk klopt dat, omdat de beste man tussen deze twee films in slechts wat andere films heeft geregisseerd die ook precies hetzelfde thema hebben. Larry Clark lijkt een fantasieloze, weinig begenadigde regisseur te zijn. Zijn gedachte bij Ken Park zal zijn geweest dat het toevoegen van flink wat `provocerend` naakt de bezoekers wel naar de bioscoop zou trekken. In de opzet hiervan is hij in ieder geval enigszins geslaagd, want deze film bevat inderdaad behoorlijk wat penissen, vagina`s en tieten. Ook een goede rukbeurt, wat gelik en gevinger en een goede neukpartij vrolijken Ken Park op. Tussen deze op zijn hoogst matig vermakende scènes door is Ken Park echter een waardeloze, alsmede inspiratieloze speelfilm.
