C`era una volta il West (Once Upon a Time in the West)
Zoals Boobers hieronder al aangeeft hebben we tijdens deze film best wel wat zitten praten. Dit gebeurde voornamelijk tijdens die stukken in de film waarin geconverseerd werd en waarin natuurlijk ook het verhaal grotendeels werd uitgelegd. Gevolg was dat we niet alles in deze film konden plaatsen. Bij sommige scenes vroegen we ons echt af wie nou weer die persoon was die er in beeld was en waarom hij nu opeens met die persoon bevriend was. Als ik deze film nog een keer zou kijken zou het eindoordeel waarschijnlijk anders zijn. En ik denk in positieve zin!
Once upon a time in the West is namelijk een schitterend epos over de problemen van een vrouw met een groep bandieten in het Amerika van de cowboys. Een echte western dus, maar dan wel een van de beste ooit gemaakt. Wat me vooral aanspreekt zijn de prachtige decors die je enorm in de sfeer brengen. Deze zijn trouwens opgenomen in Zuid-Spanje, maar daar is niks van af te zien. Buiten deze mooie beelden vind ik de muziek ook heel erg sfeervol. Elke keer als je een mondharmonica hoort weet je dat Charles Bronson weer ergens in de buurt is, maar niet wat hij nu weer van plan is. Het acteerwerk is ook erg goed, wat er voor zorgt dat er een goede karakterontwikkeling in deze film zit, iets wat tegenwoordig niet vaak meer gebeurt. Wat extra bijdraagt aan deze ontwikkeling zijn de soms erg trage scenes waarin we mensen gewoon hun ding zien doen. Vooral de openingsscene is hier geniaal in. We zien acht minuten lang drie cowboys een beetje lamballen. Je krijgt het idee dat ze de hoofdpersonen van de film zijn, ze zijn immers wel erg lang in beeld. Maar als je opeens de mondharmonica hoort worden ze alledrie neergeschoten. Mooi gedaan!!
C`era una volta il West (Once Upon a Time in the West)
C`era una volta il West (Engelse titel Once upon a time in the West) is een zeer mooi gefilmde western. De film gaat langzaam, met lange scenes waardoor je alles goed in je op kan nemen. Ik vind het een beetje vergelijkbaar met de Kubrick-stijl. De personages in de film vind ik ook erg sprekend. Tenminste een deel ervan, want weer anderen lijken erg veel op elkaar zodat je de een wel eens met de ander wil verwarren. Wat verhaal en setting betreft is het gewoon zo cliché als maar zijn kan voor een western. Maar dit vind ik ook toepasselijk. Het verhaal vond ik soms moeilijk te volgen. Maar misschien lag dit aan dat ik ondertussen aan het praten en drinken was.
