Het nieuwe meisje op school, Cady, is een totaal onbekende met het hele principe school omdat ze altijd van haar ouders les heeft gehad. In eerste instantie maakt ze dan ook vrienden met de nerds van de school. Pas als ze door `the plastics`, de drie bitches van de school, wordt uitgenodigt verandert ze. Als haar vriendje wordt afgepakt door de meanest girl wil ze wraak nemen. Dit doet ze door nog meer met de dames om te gaan om zo hun geheimen te weten te komen. Cady heeft echter niet door dat ze langzaam maar zeker zelf in een plastic verandert. Als de drie andere plastics gebroken zijn is Cady de gedoodverfde nieuwe uber-plastic.
Ik het het idee dat Mean Girls meer is dan een simpele komedie. Er wordt duidelijk met een knipoog naar de Amerikaanse (en tegenwoordig ook Nederlandse) prestatiecultuur op middelbare scholen gekeken. Die cultuur uit zich voornamelijk in het behoren bij het juiste groepje en daarmee de meeste populariteit hebben. Mean Girls is denk ik wel redelijk in deze opzet geslaagd, hoewel het belangrijkste van deze film natuurlijk de humor is. En die is ook zeker niet slecht.
Een of andere doorsnee schoolmiep wordt een naaistreek geleverd door een enorm populaire feeks. De feeks heeft en passant haar liefje ingepikt. Normaliter zet je zoiets even recht met een paar klappen, maar het betreft hier niet de normale wereld. Dit is "Girl World", zoals de schoolmiep (tevens vertelster) ons meegeeft.
Met behulp van haar vrienden -een irritante clichéhomo en een impopulair gothic wijf- bedenkt ze een geraffineerd wraakplan. De schoolmiep gaat infiltreren in de cirkel van de feeks. Hiervoor moet ze zich dan wel gaan voordoen als een dienovereenkomstige oppervlakkige snol (in Mean Girls-taal: plastic). Als ze eenmaal bij de plastics hoort, zet ze de 'vriendinnen' van de feeks tegen de feeks op; Machiavelli had er een puntje aan kunnen zuigen.
Tevens gaat ze ervoor zorgen dat de feeks niet zo knap meer is. Onder valse voorwendselen voert ze de feeks energierepen die normaal gesproken alleen gevoerd worden aan beoefenaars van American Football. De trut wordt dus enkel dikker, in plaats van magerder (lachen, man).
Hoe dan ook, de schoolmiep gaat helemaal op in haar missie en realiseert zich niet dat ze haar vrienden verwaarloost. Bovendien lijkt ze een echte plastic geworden te zijn, in plaats van er een te spelen. Als de feeks erachter komt dat ze belazerd is, zint ze op wraak. Ze laat een boek met allerlei belastende informatie op school uitlekken en de schoolmiep moet ervoor opdraaien...
Als je een vriendin hebt, dan bekijk je wel eens een chickflick. Het is per slot van rekening een beetje geven en nemen in een relatie. Nu zat ik er de helft van de tijd met mijn rug naar toegedraaid, maar auditief valt de film (helaas) ook prima te volgen. Vandaar de recensie.
Bijkans alle negatieve superlatieven die je ten aanzien van een speelfilm kunt bedenken, zijn van toepassing op deze gruwel. Dat dit niet mijn genre is, soit. Dat neemt echter niet weg dat het zelfs in het genre een verschrikkelijk slechte titel is. De hoeveelheid afgezaagdheid, alsook de tsunami aan gemoraliseer zijn ronduit stuitend te noemen. Zelfs mijn vriendin trok dit niet.
Dat deze film een maatschappelijk verantwoord aanradertje van de huichelachtige Dr. Phil is, moge in dezen genoeg zeggen, me dunkt. Een verplicht nummer voor ouders van vrouwelijke tieners, zogenaamd. Als dat al zo is -waar ik mijn vraagtekens bij zet- dan is dat een uitstekende reden om geen dochter te nemen.
Enfin, daar deze film zogenaamd een komedie is, zal ik ook daar mijn pijlen maar eens op richten. Hier kan ik kort zijn; ik heb geen enkele keer gelachen, zelfs niet inwendig. Deze film doet simpelweg alles fout en ook nog eens op een zeer foute manier. Mean Girls is -zonder overdrijven- een van de tien slechtste films die ik ooit heb gezien. En Lindsay Lohan kan van mij de tering krijgen.
