The Silence of the LambsDe roman The Silence of the Lambs van Thomas Harris veroorzaakte in 1988 een rage rond seriemoordenaars. Gek genoeg was de roman van Harris niet de eerste over het onderwerp. Harris zelf had in 1981 al Red Dragon geschreven, en dat boek was in 1986 verfilmd (als Manhunter) door Michael Mann. Boek en film werden echter pas bekend na de stilte van de lammeren. Jodie Foster speelt Clarice Starling, een pas afgestudeerde medewerkster van de FBI, gespecialiseerd in het profileren en opsporen van seriemoordenaars. Haar chef vraagt haar om de beroemde seriemoordenaar Hannibal ‘the Cannibal’ Lecter in de gevangenis te ondervragen. Men vermoedt dat hij iets weet over zijn ‘opvolger’, een moordenaar die bekend staat onder de bizarre naam Buffalo Bill. Terwijl Starling contact legt met Dr. Lecter, ontvoert Buffalo Bill de dochter van een senator . Dankzij de bekendheid van de senator, geraakt de zaak in een stroomversnelling, maar dan ontsnapt Hannibal the Cannibal plots uit zijn cel … Silence of the Lambs trof ook mij indertijd als een klap met een voorhamer. Het is een vreemde gewaarwording om de film ruim twintig jaar na dato nog eens te bekijken (het boek heb ik nooit herlezen). Veel dingen die toen angsaanjagend overkwamen, zoals sommige scènes met Anthony Hopkins, doen nu eerder komisch aan. Het helpt ook niet dat veel informatie die indertijd door schrijvers als Harris en Jef Geeraerts (roman: Double Face) werd verzameld, allesbehalve betrouwbaar was. Ze hadden zich laten voorlichten door echte profilers, die van de gelegenheid gebruik maakten om (heel voorspelbaar) eens flink op te scheppen over hun eigen kwaliteiten. Profilering bestaat, maar de invloed ervan bij politieonderzoek is beperkt. De meeste seriemoordenaars ontsnappen (alle profielen ten spijt) jarenlang aan arrestatie, en worden uiteindelijk opgepakt dankzij noest speurwerk. In diverse zaken waarbij de hulp van Amerikaanse profilers werd ingeroepen, leverde hun bijdrage niets op. Desondanks blijft The silence of the Lambs een spannende thriller. Het verhaal is meesterlijk opgebouwd, en de rol van Hopkins, komisch of niet, blijft een huzarenstukje. Verder is Jodie Foster waarschijnlijk nooit beter geweest als juist in deze film. We volgen haar stap voor stap, en worden, net als zij, steeds onrustiger naarmate ze dichter bij de waarheid komt. Het slot, in het verduisterde huis van Buffalo Bill, is niet geschikt voor bangeriken.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |